Szczęść Boże,
bardzo Wam dziękujemy za czas, jaki spędziliśmy z Wami w roli pary rejonowej.
Widzieliśmy, że z posługą wlewa się w nasze życie łaska od Tego, który daje wzrost.
Dziękujemy, że mogliśmy Was odwiedzać w czasie spotkań Waszych kręgów i że z cierpliwością znosiliście prezentacje o tym, jaki jest w zasadzie charyzmat Domowego Kościoła. Że nie ogranicza się do przychodzenia na spotkania kręgu. Że dopiero zobowiązania dają życie, kontakt ze sobą, z Bogiem i przełożenie tego na codzienność w rodzinie. I że celem formacji nie jest tylko to, ale odkrycie własnej misji i diakonii, sposobu służenia innym, do którego powołuje nas i uzdalnia Bóg. We wspólnocie.
Cieszymy się z reorganizacji. Mamy nadzieję, że uda się nam wszystkim wykorzystać możliwości jakie dają kręgi bardziej skoncentrowane na życiu dla lokalnej parafii (zwłaszcza tam, gdzie udało się doprowadzić do tego, że takie kręgi powstały). Że zmiany będą ułatwiały kontakt ze sobą w kręgach i wspólne bycie na misji, w posłudze.
Dziękujemy Wszystkim za wszelkie wsparcie w czasie roku formacyjnego, modlitwę za nas, która nas podtrzymywała i niosła, oraz wszelką pomoc przy organizacji i prowadzeniu rekolekcji.
Dziękujemy też Diakonii Jedności – Wszystkim reprezentantom diakonii, a zwłaszcza odpowiedzialnym za wspólnoty dorosłych i młodzieżową – Joli Such-Białoskórskiej i Oli Świderskiej za współpracę, pomoc i wzajemne zrozumienie i szacunek.
Dziękujemy Ewie i Cezaremu za wsparcie, pomoc i dzielenie się doświadczeniem 🙂 Dziękujemy Agnieszce i Mirkowi, że przejęli od nas pałeczkę (oraz Eli i Grześkowi, że zgodzili się brać udział w wyborach). Widzimy, jak już przez nich Bóg zaczyna działać i ufamy, że comiesięczne Eucharystie wspólnotowe w niedzielę to dopiero początek. Ze swojej strony obiecujemy modlitwę za nich i ich rodzinę.
Na końcu, chociaż nie są mniej ważni, dziękujemy Braciom: proboszczowi – bratu Pawłowi, Wszystkim, którzy opiekowali się kręgami, bratu Henrykowi Cisowskiemu – moderatorowi DK i dorosłych, bratu Krzysztofowi Andryszkiewiczowi, który za naszej kadencji opiekował się młodzieżą, oraz zwłaszcza bratu Tomaszowi Duszycowi za pierwsze dwa lata.
DKS – dzięki za taką piękną stronę, newslettery, gablotę i pomysły
oraz wytrwałość, nieprzespane noce i walkę z materią 🙂
Serdecznie pozdrawiamy,
Ania i Bartek Jurkiewiczowie